SIMODE: Topstukken van een bijzondere directrice

Het is inmiddels iets meer dan drie jaar geleden maar ik weet het nog heel goed. Zo’n moment dat je de rest van je niet meer vergeet. Mijn toelatingsgesprek voor Akademie Vogue, de opleiding die ik nu volg. Ik belde aan en mocht doorlopen. Bang om afgewezen te worden was ik wel want na twee mislukte pogingen aan de kunstacademie zou dit toch niet weer door mijn vingers glippen? Dit zou ik ook nog eens veel erger vinden want eindelijk had ik gevonden wat ik zocht. Ontwerpen wilde ik (toen) niet, ook al had ik daar in Arnhem en Utrecht wel toelating voor gedaan, maar iets met mode moest het wel zijn. Een stylistenopleiding aan Akademie Vogue leek de perfecte plek voor mij. Niet alleen door de vakken die er gegeven werden, maar ook door de school zelf waar ik tijdens een open dag al even kennis mee mocht maken. Ondanks dat deze school in de voor mij oh zo grote stad (Amsterdam) stond, voelde het totaal niet massaal en anoniem maar juist gezellig, warm en welkom. Zo voelde het gelijk weer toen ik er voor de tweede keer naar binnen liep, nu voor mijn toelatingsgesprek. Binnen trof ik een dame, gekleed in zwart en druk in de weer met een telefoon, ze lachte vriendelijk. Ik herinnerde deze dame van de open dag waar ik al even met haar had gekletst, iets wat me van die dag heel erg bij was gebleven. Ze was toen al heel belangstellend en vertelde vrolijk en trots over de manier van werken op haar opleidingsinstituut. Het was de directrice.
Toen haar telefoongesprek was afgelopen en mijn zenuwen inmiddels grotendeels waren wegebt heette ze mij opnieuw welkom. Het gesprek verliep gemakkelijk en eigenlijk zelfs gezellig. Samen bespraken we welke vakken ik zou gaan volgen en welke tijden het handigst voor mij zouden zijn aangezien ik toch een aardig eindje zou moeten reizen (dit bespraken we allemaal op haar initiatief, ze vond het belangrijk het voor mij zo aangenaam mogelijk te maken).
Halverwege vroeg de dame of ik het erg zou vinden als ze eventjes een sigaretje rookte want “ach, ze zat hier al de hele dag”. Ze dook onder haar bureau en haalde daar, voor mij geheel onverwacht en met een bepaalde nonchalance maar klasse een gigantische, maar dan bedoel ik ook echt gi-gan-tische Chaneltas onder vandaan. Tot die tijd had ik nog nooit met mijn volle bewustzijn een échte Chaneltas gezien, laat staan zo’n grote. Voor mij was het bezit van zo’n ding vooral iets om bij weg te dromen. Onbereikbaar. Bestonden ze eigenlijk wel echt? Ja dus, ik zag het nu met eigen ogen. De directrice viste haar pakje sigaretten uit deze begeerlijke tas, vroeg of ik misschien ook rookte (nee) en stak, zich niks van de kleine ruimte in het kantoortje aantrekkende er eentje op. We kletsten nog wat verder en enige tijd later liep ik, een opleidingsplek rijker, vrolijk de deur uit. Ik had enorme zin om snel te beginnen en vond het bijna jammer om na dit gezellige gesprek weer naar huis te gaan waar ik nog twee weken moest wachten tot ik echt met mijn nieuwe opleiding van start zou kunnen.
Het klinkt misschien gek maar behalve deze bijzondere dame had ook die tas een inspirerende werking op mij. Zoals ik al zei had ik het ding tot dan toe als een onbereikbare droom beschouwd maar vanaf nu voelde ik het alsof er een kans bestond dat ook ik ooit misschien zo’n tas zou kunnen bezitten. Weliswaar door hard te werken, maar niks leek meer zo onmogelijk als voorheen. Waarschijnlijk werd dit gevoel ook nog eens versterkt doordat ik die dag toegelaten werd tot deze school. Enfin we zijn nu dus een tijdje verder en nog steeds voel ik me heel gelukkig bij mijn opleiding. Oke, natuurlijk ik het soms best wel zwaar en dan baal ik ook behoorlijk maar ik weet, ondanks dat, heel erg zeker dat dit de opleiding is die ik wilde doen. Het past heel goed bij mij, nog steeds voel me hier heel erg thuis en ga ik elke week met veel plezier naar school.

Behalve omdat dat het me wel eens tijd leek iets meer over mijn opleiding te vertellen, vertel ik dit nu niet zomaar. Afgelopen voorjaar is de directrice waar ik zojuist over vertelde, Joke Veeze, overleden. Ik vind het erg verdrietig en jammer (jammer is hier een gek woord maar ik zou even niet weten hoe ik dit anders moet verwoorden) dat Joke er niet meer is. Ze heeft veel betekend voor de school en ik denk dat ze voor elke leerling die ze aannam zelf een inspiratiebron is geweest en voor de meesten zal blijven. Niet alleen het moment van mijn toelatingsgesprek maar ook deze bijzondere dame zal ik niet snel vergeten.

Deze week word er door veilinghuis Gavelers op Akademie Vogue de grootste modeveiling in Nederland ooit georganiseerd. De collectie kleiding is geheel afkomstig uit de erfenis van Joke Veeze en bestaat uit (vintage) topstukken die zij met veel liefde verzamelde. Het geld dat met de veiling word verdiend gaat naar de Joke Veeze Foundation, een stichting die getalenteerde modestudenten ondersteunt en stimuleert.
Woensdag 23, donderdag 24 en vrijdag 25 oktober vinden er kijkdagen plaats op de Akademie waarbij de te veilen stukken bekeken en gepast kunnen worden. Zaterdag 26 oktober start om 11.00 uur de echte veiling op deze zelfde locatie. De te veilen items kunnen al bekeken worden via de website van veilinghuis Gavelers.
Graag zou ik zelf ook een kijkje gaan nemen, eigenlijk vooral om er gewoon bij te zijn. Helaas komt het in deze periode echt niet uit om even een extra keer heen en weer(anderhalf uur heen, anderhalf uur terug) te reizen naar Amsterdam. Dat klinkt als een zwak excuus maar er moet toch volgende week verhuisd worden en daarom moet ik dit helaas aan mij voorbij laten gaan. Hoe dan ook, misschien ben jij, lieve lezer, wél in de gelegenheid een bezoekje te brengen aan mijn geliefde school en deze inspirerende veiling met bijzondere items en dat zal ik dan ook zeker niet aan je voorbij laten gaan. Ik weet zeker dat mijn lieve docenten en studiegenootjes er iets fantastisch van gaan maken. En ja, mocht je je het afvragen, De Chaneltas word ook geveild.

P.S. Bovenstaande afbeelding werd geïllustreerd door Kate van Harreveld. Zij is docent bij ons op school, ik heb nog nooit les van haar gehad maar vind de tekening prachtig. Het hangt sinds vorige week ook groot in de hal van onze school, daar waar je binnenkomt, wanneer je een toelatingsgesprek moet doen bijvoorbeeld.